نیازهای فزاینده در صنعت نفت برای افزایش بهره وری، کاهش هزینه ها، صیانت از نیروی انسانی، حفاظت از محیط زیست، استفاده از مواد و انرژی به روش صحیح و مناسب و حفاظت از سرمایه ها و اعتبار سازمان در ابتدای دهه ۸۰ منجر به تحقیق، بررسی و نهایتاً انتخاب نظام مدیریت بهداشت، ایمنی و محیط زیست(HSE-MS) برای اجرا در سطح صنعت نفت گردید. فلسفه انتخاب این نظام اجرای موفق آن در صنایع بین المللی نفت و گاز و امتیازات حاصل از اجرای آن از یک سو و فرانگری خاص آن در سه مقوله بهداشت، ایمنی و محیط زیست و تعاملات بین این سه علم از سوی دیگر بوده است. حاصل این فرانگری استفاده حداکثر از پتانسیل های موجود در این سه زمینه، کاهش هزینه های ناشی از اعمال اقدامات کنترلی و در نهایت افزایش بهره وری سازمانی می باشد.
پس از بررسی نظامهای مدیریتی مختلف، وزیر محترم وقت در تاریخ ۲۹/۱۲/۱۳۸۰ با استقرار نظام مدیریت بهداشت، ایمنی و محیط زیست HSE-MS)) در صنعت نفت موافقت نمودند و مقرر شد با بررسی منابع موجود در این خصوص، انتخاب مدل وتهیه راهنمای استقرار نظام مدیریت بهداشت، ایمنی ومحیط زیست در دستور کار شورای مرکزی نظارت بر ایمنی وآتش نشانی قرار گیرد. نتایج بررسی های بعمل آمده، به انتخاب مدل انجمن بین المللی تولید کنندگان نفت وگاز (OGP) وتصویب آن در سی وهفتمین جلسه شورای مذکور انجامید. این موضوع طی نامه شماره ۳۸۴۳-۱/۲۸ مورخ ۲۴/۱۲/۸۱ برای اجراء در تمامی سطوح صنعت نفت از سوی وزیر نفت ابلاغ گردید تا از این طریق ضمن یکپارچه سازی تمام سیستم های مدیریتی مرتبط، تعادل فنی و اقتصادی حاصل گشته و اثربخشی و بهره وری سازمانی ارتقاء پیدا نماید. در این خصوص پس از ایجاد ساختارهای سازمانی مورد نیاز، اداره کل بهداشت، ایمنی و محیط زیست (HSE) وزارت نفت به عنوان متولی این نظام در صنعت نفت معرفی گردید تا همواره اثربخشی استقرار و توسعه این نظام مدیریتی در سطح صنعت را پایش و نظارت نماید